Wielu pacjentów zgłasza się do fizjoterapeuty z problemem spastyczności, która może dotyczyć rąk, stóp, a nawet całego ciała. Rozwiązanie tego problemu stanowi wyzwanie w codziennej praktyce fizjoterapeutycznej. Chociaż początkowo może się wydawać, że rozciąganie napiętych mięśni i wzmacnianie osłabionych partii rozwiąże problem, okazuje się, że rzeczywistość jest znacznie bardziej złożona.
Czym jest spastyczność mięśni?
W najprostszym tłumaczeniu, spastyczność to nadmierna sztywność i napięcie mięśni, prowadzące do ograniczenia zakresu ruchu oraz utrudnienia wykonywania nawet najprostszych czynności.
Spastyczność to nie tylko widoczne z zewnątrz napięcie mięśniowe, ale także wynik zaburzeń w centralnym układzie nerwowym, które prowadzą do mimowolnej aktywacji mięśni. Aby efektywnie radzić sobie z tym problemem, konieczne jest skupienie się na poprawie komunikacji między mięśniami a układem nerwowym, aby wpłynąć na źródło problemu.
Objawy spastyczności mięśni
- Zwiększone napięcie mięśniowe, prowadzące do sztywności i trudności w wykonywaniu ruchów.
- Mimowolne skurcze mięśni (spazmy), które mogą być bolesne i utrudniać normalne funkcjonowanie.
- Trudności w kontrolowaniu ruchów, zwłaszcza podczas wykonywania precyzyjnych czynności.
- Zaburzenia postawy i chodu
- Trudności w rozciąganiu mięśni, prowadzące do przykurczy.
Doskonałym przykładem jest wystąpienie udaru. U osób po udarze najczęściej pojawia się spastyczność mięśni kończyn górnych – łokcia i nadgarstka. Można zaobserwować u nich zwiększone napięcie mięśniowe oraz trudności w trzymaniu przedmiotów czy nienaturalne ułożenie ręki.
Do zaburzeń neurologicznych dochodzą także czynniki ortopedyczne, takie jak zmiany w strukturach tkankowych, które dodatkowo wpływają na funkcjonalność danej części ciała. W efekcie, aby przywrócić prawidłową funkcję, konieczne jest zarówno działanie na poziomie neurologicznym, jak i ortopedycznym.
Spastyczność, a prawidłowa praca kończyn
Konieczne jest zrozumienie, że spastyczność i zaburzenie pracy mięśni są tylko jednym z elementów problemu, a głównym celem jest przywrócenie prawidłowej funkcji danej części ciała. Jest to jak prowadzenie fabryki, gdzie mięśnie, kości i inne tkanki są maszynami, a mózg i rdzeń kręgowy pełnią rolę dyrektora i kadry menadżerskiej.
W przypadku spastyczności następuje zakłócenie komunikacji między dyrektorem a brygadzistami, co prowadzi do nieprawidłowego zarządzania maszynami.
Co odgrywa kluczową rolę?
W leczeniu spastyczności ważna jest współpraca różnych specjalistów, takich jak lekarze, pielęgniarki, fizjoterapeuci i opiekunowie pacjentów. Działania terapeutyczne muszą być skoordynowane i ukierunkowane na indywidualne potrzeby pacjenta.
Czas odgrywa kluczową rolę w leczeniu spastyczności, ponieważ nieprawidłowe wzorce ruchowe mogą się utrwalić, prowadząc do długotrwałych problemów. Dlatego tak ważne jest podjęcie odpowiednich działań we wczesnej fazie rehabilitacji.
Dodaj komentarz